Ανέκαθεν είχαμε ένα σοβαρό πρόβλημα αξιολόγησης των όσων συμβαίνουν γύρω μας και μας αφορούν άμεσα.
Έτσι, άλλο ένα θέμα που είναι πολύ πιο σοβαρό από όσο ανεδείχθη, πέρασε στα ψιλά.
Αναφέρομαι στην, διά νόμου, άδεια ανέγερσης τζαμιού στον Βοτανικό.
Κατ’ αρχάς θα ήθελα να ξεκαθαρίσω, αν και όσοι με γνωρίζουν καλά το ξέρουν, ότι είμαι αντίθετος σε οποιαδήποτε θρησκεία.
Όμως αυτή είναι μία προσωπική θέση που ούτε μου επιβλήθηκε, ούτε αποπειράθηκα να την επιβάλλω.
Άλλο μία προσωπική θέση και εντελώς διαφορετικό ο σεβασμός της θέσης των άλλων, και ιδιαίτερα όταν αυτοί είναι συντριπτική πλειοψηφία.
Σε μία ευνομούμενη κοινωνία και σε ένα κράτος ανεξάρτητο, από την στιγμή που σταματήσεις να λαμβάνεις υπ’ όψιν σου τα βασικά συνεκτικά τους στοιχεία, είναι δεδομένο ότι θα καταλήξει σκορποχώρι.
Και δεν ομιλώ για κράτη που δεν έχουν μακρόχρονη ιστορία και δημιουργήθηκαν από άλλες ανάγκες.
Η θρησκεία λοιπόν, καλώς ή κακώς, αποτελεί για την χώρα μας, και όχι μόνον, βασικό συστατικό στοιχείο ομοιογένειας και παράδοσης, αρκετούς αιώνες τώρα.
Εάν σέβεσαι ως κράτος την ιστορία του τόπου αλλά και τους πολίτες του, δεν προχωράς σε μονομερείς ενέργειες που προέρχονται, είτε από τις μειοψηφικές ιδεολογικές σου καταβολές είτε από τις εντολές όποιων δεν θέλουν να υπάρχουν κράτη αλλά συνονθυλεύματα ανθρώπων.
Η γλώσσα, οι παραδόσεις και οι θρησκείες, μπορούν κάλλιστα να δεχθούν και να ανταλλάξουν σε βάθος χρόνων επιρροές, αλλά στην ουσία τους δεν γίνεται ποτέ να ομογενοποιηθούν σε ένα.
Και σίγουρα δεν μπορούν να επιβληθούν διότι θα φέρουν αντίδραση.
Και αυτό διότι τις κουβαλούν άνθρωποι, για αιώνες.
Άνθρωποι διαφορετικοί σε πολιτισμό, νοοτροπία και συμπεριφορά.
Και ότι δεν έγινε με φυσικό τρόπο αιώνες τώρα, δεν πρόκειται να συμβεί με επιβολή σήμερα χωρίς τις ανάλογες συνέπειες.
Ο θυμόσοφος λαός μας το λέει και αλλιώς.
Μακριά και αγαπημένοι.
Χωρίς κραυγές, κορώνες και αφορισμούς.
Οι πιθανές συνέπειες αυτής της ιδεοληπτικής ενέργειας της κυβέρνησης αλλά και της επιβεβαιωμένα για άλλη μία φορά, υποκριτικής και απατεωνίστικης αντιπολίτευσης, για άλλους είναι προκαθορισμένες και για άλλους άγνωστες.
Το να ανήκεις, ως κράτος, σε έναν πολιτικό, οικονομικό ή στρατιωτικό συνασπισμό, σίγουρα εξυπηρετεί κάποιες ανάγκες.
Το να επιβάλλεις όμως τους όρους αυτού του συνασπισμού άκριτα, σε όλες τις δραστηριότητες του κράτους και το να υποχρεώνεις τους πολίτες να τις δέχονται αυτό ονομάζεται πολύ απλά, δουλοπαροικία.
Τέλος, όποιος δεν βλέπει τις καταστροφικές συνέπειες της επιτηδευμένης έξαρσης του θρησκευτικού φανατισμού, την προσπάθεια επιβολής της πολυπολιτισμικότητας, την σύνδεση αυτών με την παγκόσμια αποσταθεροποίηση, αλλά και τους διαφαινόμενους τρόπους αντιμετώπισής τους, κοιμάται ύπνον βαθύ.
Τους εφιάλτες όμως τους ζούμε «ξύπνιοι».
Έτσι, άλλο ένα θέμα που είναι πολύ πιο σοβαρό από όσο ανεδείχθη, πέρασε στα ψιλά.
Αναφέρομαι στην, διά νόμου, άδεια ανέγερσης τζαμιού στον Βοτανικό.
Κατ’ αρχάς θα ήθελα να ξεκαθαρίσω, αν και όσοι με γνωρίζουν καλά το ξέρουν, ότι είμαι αντίθετος σε οποιαδήποτε θρησκεία.
Όμως αυτή είναι μία προσωπική θέση που ούτε μου επιβλήθηκε, ούτε αποπειράθηκα να την επιβάλλω.
Άλλο μία προσωπική θέση και εντελώς διαφορετικό ο σεβασμός της θέσης των άλλων, και ιδιαίτερα όταν αυτοί είναι συντριπτική πλειοψηφία.
Σε μία ευνομούμενη κοινωνία και σε ένα κράτος ανεξάρτητο, από την στιγμή που σταματήσεις να λαμβάνεις υπ’ όψιν σου τα βασικά συνεκτικά τους στοιχεία, είναι δεδομένο ότι θα καταλήξει σκορποχώρι.
Και δεν ομιλώ για κράτη που δεν έχουν μακρόχρονη ιστορία και δημιουργήθηκαν από άλλες ανάγκες.
Η θρησκεία λοιπόν, καλώς ή κακώς, αποτελεί για την χώρα μας, και όχι μόνον, βασικό συστατικό στοιχείο ομοιογένειας και παράδοσης, αρκετούς αιώνες τώρα.
Εάν σέβεσαι ως κράτος την ιστορία του τόπου αλλά και τους πολίτες του, δεν προχωράς σε μονομερείς ενέργειες που προέρχονται, είτε από τις μειοψηφικές ιδεολογικές σου καταβολές είτε από τις εντολές όποιων δεν θέλουν να υπάρχουν κράτη αλλά συνονθυλεύματα ανθρώπων.
Η γλώσσα, οι παραδόσεις και οι θρησκείες, μπορούν κάλλιστα να δεχθούν και να ανταλλάξουν σε βάθος χρόνων επιρροές, αλλά στην ουσία τους δεν γίνεται ποτέ να ομογενοποιηθούν σε ένα.
Και σίγουρα δεν μπορούν να επιβληθούν διότι θα φέρουν αντίδραση.
Και αυτό διότι τις κουβαλούν άνθρωποι, για αιώνες.
Άνθρωποι διαφορετικοί σε πολιτισμό, νοοτροπία και συμπεριφορά.
Και ότι δεν έγινε με φυσικό τρόπο αιώνες τώρα, δεν πρόκειται να συμβεί με επιβολή σήμερα χωρίς τις ανάλογες συνέπειες.
Ο θυμόσοφος λαός μας το λέει και αλλιώς.
Μακριά και αγαπημένοι.
Χωρίς κραυγές, κορώνες και αφορισμούς.
Οι πιθανές συνέπειες αυτής της ιδεοληπτικής ενέργειας της κυβέρνησης αλλά και της επιβεβαιωμένα για άλλη μία φορά, υποκριτικής και απατεωνίστικης αντιπολίτευσης, για άλλους είναι προκαθορισμένες και για άλλους άγνωστες.
Το να ανήκεις, ως κράτος, σε έναν πολιτικό, οικονομικό ή στρατιωτικό συνασπισμό, σίγουρα εξυπηρετεί κάποιες ανάγκες.
Το να επιβάλλεις όμως τους όρους αυτού του συνασπισμού άκριτα, σε όλες τις δραστηριότητες του κράτους και το να υποχρεώνεις τους πολίτες να τις δέχονται αυτό ονομάζεται πολύ απλά, δουλοπαροικία.
Τέλος, όποιος δεν βλέπει τις καταστροφικές συνέπειες της επιτηδευμένης έξαρσης του θρησκευτικού φανατισμού, την προσπάθεια επιβολής της πολυπολιτισμικότητας, την σύνδεση αυτών με την παγκόσμια αποσταθεροποίηση, αλλά και τους διαφαινόμενους τρόπους αντιμετώπισής τους, κοιμάται ύπνον βαθύ.
Τους εφιάλτες όμως τους ζούμε «ξύπνιοι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου